Aangezien niemand van ons in een perfecte wereld is opgegroeid, hebben we allemaal momenten van pijn gekend in ons vroege leven. En omdat we nog zo totaal waren overgeleverd aan onze omgeving, hebben deze momenten een diepe indruk achter gelaten. Ze zitten diep geworteld in ons lijf en wie we zijn geworden.

Om niet te hoeven voelen hoe kwetsbaar we waren, hebben we overlevingsstrategiën aangeleerd. Daarbij hebben we overtuigingen opgedaan over onszelf en over de wereld, of het leven. Onbewust bepaalt deze eerste periode nog in grote mate hoe we op dit moment door het leven gaan. In positieve zin, met de kwaliteiten die daarbij gevormd zijn. Maar ook in die zin dat het je kan belemmeren om volledig jezelf te zijn of de keuzes te maken die je graag zou willen maken. Vaak reageren we nog vanuit oude patronen en ook met een emotionele lading die niet helpend is. In zekere zin zitten vaak we nog wat gevangen in ons verleden.

Jezelf daarvan vrij maken, begint bij bewustzijn. Als je ziet wat je doet, kun je kiezen om iets anders te doen. Dit is de reden dat innerlijk kind werk zo vruchtbaar en duurzaam werkt: het gaat naar de kern. In deze werkvorm doe je dit door vanuit een rustige, volwassen staat naar die jonge delen van jezelf te kijken. Je legt contact met het gekwetste deel van jezelf, en leert dit te geven wat het nodig heeft. Zo leer je ‘meer volwassen’ manieren om te reageren wanneer je geraakt wordt. Ook herstel je het contact met je natuurlijke deel; je essentie. En leer je hoe je deze levensenergie meer kunt toelaten en benutten in je leven.

Het wordt steeds meer wetenschappelijk bekend hoe dit proces werkt. In ons prille leven worden weggetjes aangelegd in onze hersenen, en dat zijn de weggetjes die we blijven bewandelen. Omdat we niet een ander route kennen, slijten we onze wegen/ patronen steeds meer in. Dit is de reden dat we vaak dingen herhalen en dat bepaalde levensthema’s terug blijven komen. We hebben het niet anders geleerd… En het goede nieuws is: we kunnen het nú leren.